Inspiratie

Hierbij vindt u de boodschap van de Paus 'aan de stad en de wereld’ voor 2022:

Beste broeders en zusters, Vrolijk Pasen! Jezus, de Gekruisigde, is opgestaan! Hij staat te midden van degenen die om hem rouwden, opgesloten achter gesloten deuren en vol angst en smart. Hij komt onder hen en zegt: "Vrede zij met u!" (Joh. 20:19). Hij toont de wonden in zijn handen en voeten, en de wond in zijn zij. Hij is geen geest; het is waarlijk Jezus, dezelfde Jezus die aan het kruis stierf en in het graf werd gelegd. Voor de ongelovige ogen van de discipelen herhaalt hij: „Vrede zij u!” Ook onze ogen zijn ongelovig op dit oorlogspasen. We hebben al te veel bloed gezien, al te veel geweld. Ook onze harten zijn vervuld van vrees en doodsangst, zoals zovelen van onze broeders en zusters zich hebben moeten opsluiten om te voorkomen dat ze zouden worden gebombardeerd. We worstelen om te geloven dat Jezus echt is opgestaan, dat hij echt over de dood heeft gezegevierd. Zou het een illusie kunnen zijn? Een verzinsel van onze verbeelding?

Nee, het is geen illusie! Vandaag horen we meer dan ooit de proclamatie van Pasen die zo dierbaar is voor het christelijke Oosten: “Christus is opgestaan! Hij is echt opgestaan!” Vandaag hebben we hem meer dan ooit nodig, aan het einde van een vastentijd die eindeloos leek. We kwamen uit een pandemie van twee jaar, die een zware tol eiste. Het was tijd om samen uit de tunnel te komen, hand in hand, onze krachten en middelen bundelend... In plaats daarvan laten we zien dat we nog steeds niet de geest van Jezus in ons hebben, maar de geest van Kaïn, die Abel niet als een broer zag, maar als een rivaal, en bedacht hoe hij hem kon uitschakelen. We hebben de gekruisigde en verrezen Heer nodig zodat we kunnen geloven in de overwinning van liefde en hopen op verzoening. Vandaag, meer dan ooit, hebben we hem nodig om in ons midden te staan en tegen ons te herhalen: "Vrede zij met u!” Alleen hij kan het. Vandaag heeft hij alleen het recht om tot ons over vrede te spreken. Jezus alleen, want hij draagt wonden... onze wonden. Zijn wonden zijn inderdaad de onze, om twee redenen. Ze zijn van ons omdat we ze hem hebben aangedaan door onze zonden, door onze hardheid van hart, door onze broedermoord. Ze zijn ook van ons omdat hij ze ter wille van ons heeft gedragen; hij annuleerde ze niet van zijn verheerlijkt lichaam; hij koos ervoor om ze te houden, om ze voor altijd te dragen. Ze zijn het onuitwisbare zegel van zijn liefde voor ons, een eeuwige daad van voorbede, zodat de hemelse Vader, door ze te zien, barmhartig zal zijn over ons en over de hele wereld. De wonden op het lichaam van de verrezen Jezus zijn het teken van de strijd die hij voor ons heeft gestreden en gewonnen, gewonnen met de wapens van liefde, zodat we vrede kunnen hebben en in vrede kunnen blijven. Als we nadenken over die glorieuze wonden, gaan onze ongelovige ogen wijd open; onze verharde harten breken open en we verwelkomen de paasboodschap: "Vrede zij met u!"
Broeders en zusters, laten we de vrede van Christus toelaten in ons leven, onze huizen, onze landen!

Moge er vrede zijn voor het door oorlog verscheurde Oekraïne, dat zo zwaar op de proef is gesteld door het geweld en de vernietiging van de wrede en zinloze oorlog waarin het werd meegesleurd. Moge er in deze verschrikkelijke nacht van lijden en dood spoedig een nieuwe dageraad van hoop verschijnen! Laat er een besluit zijn voor vrede. Moge er een einde komen aan het spannen van spieren terwijl mensen lijden. Alsjeblieft, alsjeblieft, laten we niet wennen aan oorlog! Laten we ons allemaal inzetten om vrede af te smeken, vanaf onze balkons en in onze straten! Vrede. Mogen de leiders van de naties het pleidooi van de mensen voor vrede horen. Mogen ze luisteren naar die verontrustende vraag die bijna zeventig jaar geleden door wetenschappers werd gesteld: “Zullen we een einde maken aan het menselijk ras, of zal de mensheid afstand doen van oorlog? Zullen we een einde maken aan de mensheid, of zal de mensheid de oorlog afzweren?”
Ik koester in mijn hart alle vele Oekraïense slachtoffers, de miljoenen vluchtelingen en ontheemden, de verdeelde families, de aan zichzelf overgelaten ouderen, de gebroken levens en de met de grond gelijkgemaakte steden. Ik zie de gezichten van de weeskinderen die vluchten voor de oorlog. Als we naar hen kijken, kunnen we niet anders dan hun kreet van pijn horen, samen met die van al die andere kinderen die in onze wereld lijden: degenen die sterven van de honger of gebrek aan medische zorg, degenen die het slachtoffer zijn van misbruik en geweld, en degenen die het recht om geboren te worden ontzegd worden.

Te midden van de pijn van de oorlog zijn er ook bemoedigende tekenen, zoals de open deuren van al die families en gemeenschappen die migranten en vluchtelingen in heel Europa verwelkomen. Mogen deze talrijke liefdadigheidsdaden een zegen worden voor onze samenlevingen, soms vernederd door egoïsme en individualisme, en mogen ze helpen om ze voor iedereen welkom te heten.

Moge het conflict in Europa ons ook meer zorgen maken over andere situaties van conflict, lijden en verdriet, situaties die maar al te veel gebieden van onze wereld treffen, situaties die we niet over het hoofd kunnen zien en niet willen vergeten. Moge er vrede komen voor het Midden-Oosten, geteisterd door jaren van conflict en verdeeldheid. Laten we op deze glorieuze dag vragen om vrede voor Jeruzalem en vrede voor al degenen die van haar houden (vgl. Psalm 121 [122]), zowel christenen, joden als moslims. Mogen Israëli's, Palestijnen en allen die in de Heilige Stad wonen, samen met de pelgrims, de schoonheid van vrede ervaren, in broederschap wonen en genieten van vrije toegang tot de Heilige Plaatsen met wederzijds respect voor de rechten van elk.

Moge er vrede en verzoening zijn voor de volkeren van Libanon, Syrië en Irak, en in het bijzonder voor alle christelijke gemeenschappen in het Midden-Oosten.

Moge er ook vrede zijn voor Libië, zodat het na jaren van spanningen stabiliteit kan vinden, en voor Jemen, dat lijdt onder een door iedereen vergeten conflict, met voortdurende slachtoffers: moge de wapenstilstand die de afgelopen dagen is ondertekend, de hoop voor zijn mensen herstellen.
We vragen de verrezen Heer om het geschenk van verzoening voor Myanmar, waar een dramatisch scenario van haat en geweld voortduurt, en voor Afghanistan, waar de gevaarlijke sociale spanningen niet afnemen en een tragische humanitaire crisis de bevolking veel leed brengt.
Moge er vrede zijn voor het hele Afrikaanse continent, zodat de uitbuiting die het lijdt en de bloedingen veroorzaakt door terroristische aanslagen - met name in de Sahel-regio - mag stoppen, en dat het concrete steun kan vinden in de broederschap van de volkeren. Moge de weg van dialoog en verzoening opnieuw worden bewandeld in Ethiopië, dat getroffen is door een ernstige humanitaire crisis, en moge er een einde komen aan het geweld in de Democratische Republiek Congo. Moge gebed en solidariteit niet ontbreken voor de mensen in het oostelijk deel van Zuid-Afrika, getroffen door verwoestende overstromingen.

Moge de verrezen Christus de mensen van Latijns-Amerika vergezellen en bijstaan, die in sommige gevallen hun sociale omstandigheden hebben zien verslechteren in deze moeilijke tijden van pandemie, ook verergerd door gevallen van misdaad, geweld, corruptie en drugshandel.

Laten we de verrezen Heer vragen om de reis van verzoening die de katholieke kerk in Canada maakt met de inheemse volkeren te begeleiden. Moge de Geest van de verrezen Christus de wonden van het verleden genezen en de harten gereedmaken om waarheid en broederschap te zoeken.

Beste broeders en zusters, elke oorlog brengt gevolgen met zich mee die de hele menselijke familie raken: van verdriet en rouw tot het drama van vluchtelingen, en tot de economische en voedselcrisis, waarvan we de tekenen nu al zien. Geconfronteerd met de voortdurende tekenen van oorlog, evenals de vele pijnlijke tegenslagen in het leven, spoort Jezus Christus, de overwinnaar van zonde, angst en dood, ons aan om ons niet over te geven aan kwaad en geweld. Broeders en zusters, mogen we gewonnen worden door de vrede van Christus! Vrede is mogelijk; vrede is een plicht; vrede is de primaire verantwoordelijkheid van iedereen!

04 april 2021: Paasboodschap van Paus Franciscus Urbi et Orbi 2021

Het jaarlijkse 'Urbi et Orbi’ zag er dit jaar wederom heel anders uit dan gebruikelijk. ‘Aan de stad en aan het land’ vond plaats in de St.Pieter zelf met slechts
een handjevol toeschouwers als gevolg van de maatregelen tegen het Coronavirus. Maar daarmee niet minder mooi en zeker niet minder betekenisvol!
De vertaling van het ‘Urbi et Orbi’ vindt u hier.

Beste broeders en zusters, een goed, gelukkig en vredig Pasen!

28 juni: Pastoor Marco, 28 juni

28 juni: Mini-viering voor de kinderen, 28 juni

28 juni: Evangelie van 28 juni

21 juni: Mini-viering voor de kinderen, 21 juni

21 juni: Evangelie van 21 juni

21 juni: Pastoor Marco, 21 juni

14 juni: Mini-viering voor de kinderen, 14 juni

14 juni: Evangelie van 14 juni

14 juni: Pastoor Marco, 14 juni

7 juni: Mini-viering voor de kinderen, 7 juni

7 juni: Evangelie van 7 juni

7 juni: Pastoor Marco, 7 juni

31 mei: Elly v Rooden: overweging bij Pinksteren, 31 mei

31 mei: Marco: de 7 gaven van de Geest, 31 mei

31 mei: Mini-viering voor de kinderen, 31 mei

31 mei: Evangelie van Pinksteren, 31 mei

24 mei: Overweging van pastoor Marco, 24 mei

24 mei: Evangelie van 24 mei

24 mei: Mini-viering voor de kinderen, 24 mei

17 mei: Overweging van pastoor Marco, 17 mei

17 mei: Evangelie van 17 mei

17 mei: Mini-viering voor de kinderen, 17 mei

10 mei: Mini-viering voor de kinderen, 10 mei

10 mei: Evangelie van 10 mei

10 mei: Overweging van pastoor Marco, 10 mei

3 mei: Overweging van pastoor Marco, 3 mei

3 mei: Mini-viering voor de kinderen, 3 mei

3 mei: Evangelie van 3 mei

26 april: Overweging van pastoor Marco, 26 april

26 april: Mini-viering voor de kinderen, 26 april

26 april: Evangelie van 26 april

19 april: Overweging van pastoor Marco, zondag 19 april

17 april: Mini-viering voor de kinderen, 19 april

17 april: Evangelie van 19 april

12 april: Overweging Pasen door pastoor Marco

12 april: mini-viering voor de kinderen voor het Hoogfeest van Pasen

12 april: Evangelie van Eerste Paasdag

11 april: Uw eigen "huisgebedsviering" voor in de Paasnacht

5 april: Vieringen vanuit de Kathedraal van Haarlem
Via bovenstaande link vindt u een lijst met de vieringen en de tijden. U kunt de vieringen volgen via de site van het bisdom www.bisdomhaarlem-amsterdam.nl

5 april: Evangelie van Palmzondag

5 april: mini-viering voor de kinderen, Palmpasen

29 maart: Overweging door pastoor Marco bij de lezingen van dit weekend

29 maart: Evangelie van dit weekend

29 maart: mini-viering voor de kinderen

22 maart: overweging door pastoor Marco

22 maart: Evangelie van dit weekend

22 maart: overweging bij evangelie van 22 maart

22 maart: mini-viering voor de kinderen

Paasboodschap van Paus Franciscus en Urbi et Orbi 2020 (klik hier voor de toespraak)

Paus Fransiscus spreekt zijn Urbi et Orbi uit in een lege kerk. Vergelijk dat eens met de foto van 2019 hier onder!

Paasboodschap van Paus Franciscus en Urbi et Orbi 2019

Paus Franciscus sprak op paaszondag 21 april 2019 om 12.00 uur zijn boodschap 'Urbi et Orbi' uit vanaf de centrale loggia van de Vaticaanse Basiliek. Naar schatting waren 70.000 pelgrims aanwezig op het Sint-Pietersplein en miljoenen anderen luisterden via radio en televisie over de hele wereld. Urbi et Orbi ('aan de stad [van Rome] en aan de wereld') staat voor een pauselijke toespraak en apostolische zegen van de paus bij bepaalde plechtige gelegenheden.

'Beste broeders en zusters, Vrolijk Pasen!
Vandaag vernieuwt de Kerk de verkondiging van de eerste discipelen: "Jezus is opgestaan! En van mond tot mond, van hart tot hart weerklinkt er een oproep tot lofprijzing: "Alleluia, Alleluia, Alleluia! Op deze ochtend van Pasen, de eeuwige jeugd van de Kerk en van de mensheid in het algemeen, wil ik ieder van u toespreken in de eerste woorden van mijn recente apostolische aansporing die ik speciaal aan de jongeren heb gewijd:

"Christus leeft! Hij is onze hoop en brengt op wonderbaarlijke wijze de jeugd in onze wereld. Alles wat hij aanraakt wordt jong, nieuw, vol leven. De allereerste woorden die ik dus tegen elke jonge christen wil zeggen, zijn deze: Christus leeft en hij wil dat je leeft! Hij is in u, hij is bij u en hij laat u nooit in de steek. Hoe ver u ook dwaalt, hij is er altijd, de Opgestane. Hij roept je en hij wacht tot je naar hem terugkeert en opnieuw begint. Wanneer je het gevoel hebt dat je oud wordt uit verdriet, wrok of angst, twijfel of mislukking, zal hij er altijd zijn om je kracht en je hoop te herstellen" (Christus Vivit, 1-2).

Beste broeders en zusters, deze boodschap is ook gericht aan alle mensen op de wereld. De verrijzenis van Christus is het principe van nieuw leven voor iedere man en iedere vrouw, want ware vernieuwing begint altijd vanuit het hart, vanuit het geweten. Maar Pasen is ook het begin van de nieuwe wereld, bevrijd van de slavernij van zonde en dood: de wereld die eindelijk openstaat voor het Koninkrijk van God, een Koninkrijk van liefde, vrede en broederschap.

Christus leeft en blijft bij ons. Opgestaan, laat hij ons het licht van zijn gezicht zien en laat hij niet iedereen die ontberingen, pijn en verdriet ervaart, in de steek. Moge hij, de Levende, hoop zijn voor het geliefde Syrische volk, dat het slachtoffer is van een voortdurend conflict waarvoor we het risico lopen steeds meer gelaten en zelfs onverschilliger te worden. Het is nu juist de tijd voor een hernieuwde inzet voor een politieke oplossing die een antwoord kan bieden op de legitieme hoop van de mensen op vrijheid, vrede en rechtvaardigheid, de humanitaire crisis het hoofd kan bieden en de veilige terugkeer van de daklozen kan bevorderen, samen met al diegenen die hun toevlucht hebben gezocht in de buurlanden, met name Libanon en Jordanië.

Met Pasen moeten we onze ogen gericht houden op het Midden-Oosten, dat verscheurd wordt door voortdurende verdeeldheid en spanningen. Moge de christenen in de regio geduldig volharden in hun getuigenis van de verrezen Heer en van de overwinning van het leven op de dood. Ik denk in het bijzonder aan de bevolking van Jemen, vooral de kinderen, die uitgeput zijn door honger en oorlog. Moge het licht van Pasen alle regeringsleiders en volkeren in het Midden-Oosten, te beginnen met Israëliërs en Palestijnen, verlichten en hen aansporen om dit grote lijden te verlichten en te streven naar een toekomst van vrede en stabiliteit.

Moge er een einde komen aan het conflict en het bloedvergieten in Libië, waar de afgelopen weken opnieuw weerloze mensen omkomen en veel gezinnen gedwongen zijn hun huizen te verlaten. Ik dring er bij de betrokken partijen op aan om de dialoog te verkiezen boven geweld en te voorkomen dat er opnieuw wonden worden geslagen door tien jaar van conflicten en politieke instabiliteit.

Moge de Levende Christus zijn vrede schenken aan het hele geliefde Afrikaanse continent, dat nog steeds vol sociale spanningen, conflicten en soms gewelddadige vormen van extremisme zit, die in hun kielzog onveiligheid, vernieling en dood achterlaten, vooral in Burkina Faso, Mali, Niger, Nigeria en Kameroen. Ik denk ook aan Soedan, dat momenteel een moment van politieke onzekerheid doormaakt; ik hoop dat alle stemmen gehoord zullen worden en dat iedereen zich zal inzetten om het land in staat te stellen de vrijheid, de ontwikkeling en het welzijn te vinden waar het al lang naar streeft.

Moge de Opgestane Heer de inspanningen van de burgerlijke en religieuze autoriteiten van Zuid-Soedan, gesteund door de resultaten van de geestelijke retraite die enkele dagen geleden hier in het Vaticaan is gehouden, begeleiden. Moge er een nieuwe bladzijde in de geschiedenis van dat land worden geopend, waarin alle politieke, sociale en religieuze componenten zich actief inzetten voor het nastreven van het algemeen welzijn en de verzoening van de natie.

Moge dit Pasen troost bieden aan de mensen in de oostelijke regio's van Oekraïne, die lijden onder het voortdurende conflict. Moge de Heer initiatieven op het gebied van humanitaire hulp en initiatieven die gericht zijn op het nastreven van een duurzame vrede aanmoedigen.

Moge de vreugde van de herrijzenis de harten vullen van degenen die op het Amerikaanse continent de gevolgen van moeilijke politieke en economische situaties ondervinden. Ik denk in het bijzonder aan de Venezolaanse bevolking, aan al diegenen die niet aan de minimale voorwaarden voldoen om een waardig en veilig leven te leiden als gevolg van een crisis die aanhoudt en verergert. Moge de Heer toegeven dat al degenen met politieke verantwoordelijkheden zich mogen inzetten om een einde te maken aan sociale onrechtvaardigheden, misbruiken en gewelddaden, en de concrete stappen mogen nemen die nodig zijn om de verdeeldheid te herstellen en de bevolking de hulp te bieden die ze nodig heeft.

Moge de Opgestane Heer zijn licht werpen op de inspanningen die in Nicaragua zijn geleverd om zo snel mogelijk een vreedzame oplossing te vinden voor het hele Nicaraguaanse volk.

Moge de Heer van het leven ons voor het vele lijden van onze tijd niet koud en onverschillig vinden. Moge hij ons tot bruggenbouwers maken, niet tot muurtjes. Moge Degene die ons zijn vrede geeft, een einde maken aan het gebrul van wapens, zowel in conflictgebieden als in onze steden, en de leiders van de naties inspireren om zich in te zetten voor de beëindiging van de wapenwedloop en de verontrustende verspreiding van wapens, vooral in de economisch meer ontwikkelde landen. Moge de Opgestane Christus, die de deuren van het graf heeft opengegooid, ons hart openen voor de noden van de achtergestelden, de kwetsbaren, de armen, de werklozen, de werklozen, de gemarginaliseerden en allen die bij ons aankloppen op zoek naar brood, onderdak en erkenning van hun waardigheid.

Beste broeders en zusters, Christus leeft! Hij is hoop en jeugd voor ieder van ons en voor de hele wereld. Mogen wij ons door hem laten vernieuwen!
Vrolijk Pasen!’

Beste parochianen,

In een stal te Bethlehem wordt een kind geboren. Hij is geboren als armste onder de armen. In de eenvoud van de stal te Bethlehem de Zoon van God voegt zich bij ons, uit de schoot van de Maagd Maria.
Wat spreekt mij aan van de stal van Bethlehem, is dat de Heilige Familie – Jozef, Maria en het Goddelijk Kind – volkomen gelukkig zijn. Wat hebben wij vandaag nodig om gelukkig te zijn? Zou een stal, de warmte van een familie en de geboorte van een Kind ons gelukkig kunnen maken? Zou dat ooit genoeg kunnen zijn?

In de laatste jaren is de maatschappij heel snel verslaafd geraakt aan een aantal goederen die nu onmisbaar lijken te zijn. Als er ergens een mobiel telefoon geen bereik heeft, dan voelen we als het ware van de wereld afgesneden. Als de batterij van ons telefoon bijna leeg is, hoe kunnen we verder?
Ergens las ik dat dopamine – wat betrokken bij cocaïne- en gokverslaving is – ook met telefoonverslaving te maken heeft. Gelukkig ben ik zonder telefoon opgegroeid, dat verscheen in mijn leven pas toen ik 18 was. Toch denk ik aan onze kinderen, en hoeveel tijd van hun leven door deze toestellen in gebruik wordt genomen.
De magie van de Kerstnacht ligt ergens in het feit dat we terug naar onszelf en naar de echte onmisbare dingen van het leven worden gebracht. De liefde beleefd in de familie is de echte “volle batterij” die aan het leven zin kan geven. Door als een kind geboren te worden in de koude grot te Bethlehem, heeft God een plaats in onze menselijke familie willen nemen, en in Hem worden wij tot “familieleden van God” verheven. In de armzalige stal is er plaats voor iedereen. Net als die gelukkige herders, haasten ook wij ons naar Bethlehem om Hem te ontmoeten. In de bekrompenheid en armoede van de stal zien wij "het pasgeboren kind, in doeken gewikkeld en liggend in een kribbe" (Luc. 2, 12). In het weerloos zwakke Kind, dat in de armen van Maria huilt, "is de genade van God, bron van heil voor alle mensen, op aarde verschenen" (Tit. 2, 11). Laten wij het Kind aanbidden!
In zijn bescheidenheid leert het Kind van Bethlehem ons om de ware zin van ons bestaan opnieuw te ontdekken. Zalig Kerstmis aan iedereen!

Pastoor Marco

Pasen: tijd voor een nieuw begin!

Kerstmis is pas achter de rug en het is alweer bijna Pasen! Paastijd roept vele associaties op: vrolijkheid, eieren, kinderen, zonnetje, lente… en de veertigdagentijd om dit mooie feest met een tijd van vasten en bezinning voor te bereiden. "Vasten" klinkt soms niet zo leuk… maar er is geen feest zonder voorbereiding; de voorbereidingen zijn ook een belangrijk onderdeel van het feest. Hoe mooi is het immers een zaal te versieren, wetend dat de genodigden daarvan zullen genieten? Het kost wel inspanning, maar dan is de vreugde groot. Dat is ook de bedoeling van de beroemde paas- of voorjaarsschoonmaak! Voordat de mooie en feestelijke dagen komen is het wel verstandig de stoffige resten van de winter op te ruimen en het huis klaar te maken voor het nieuwe seizoen.

De Paasschoonmaak heeft eigenlijk nog een diepere betekenis, die gaat terug naar het joods paasfeest. De joden vieren Pasen thuis, het is voor hen een familiefeest met een zeer uitgebreide avondmaaltijd waarbij zij herinneren hoe God het volk uit de slavernij van Egypte heeft bevrijd en de Rode Zee voor hen heeft geopend. "Hoeveel wonderen heeft de Heer met ons gemaakt", zingen zij vrolijk de hele nacht door. Maar zo'n mooi feest vraagt ook een bijzondere voorbereiding. Voor dat het feest begint, is er een ritueel van het schoonmaken van het huis. De jongste kinderen moeten de ouders helpen om alle resten van gist – die zij "chametz" noemen – te vinden en te verwijderen. Pasen wordt immers met ongedesemd brood gevierd, zoals het brood dat haastig door de joodse vrouwen werd voorbereid in de nacht dat zij uit Egypte zijn gevlucht. Dus, op Pasen moet er geen spoortje gist in het huis achterblijven. Het schoonmaken van het huis wordt natuurlijk ook een leuk spel: de ouders verbergen wat kruimels hier en daar en de kinderen zijn blij als zij die vinden.

In het christendom is de diepe betekenis van dit ritueel niet verloren gegaan. In de brieven van Paulus staat immers geschreven: "U weet toch dat een beetje zuurdesem genoeg is om het hele deeg zuur te maken? Doe de oude zuurdesem weg, om vers deeg te worden. U moet zijn als ongezuurde broden, want ook ons paaslam is geslacht: Christus. Wij moeten ons feest vieren, niet met de oude zuurdesem, de zuurdesem van slechtheid en boosheid, maar met het ongezuurde brood van reinheid en waarheid" (1 Kor 5,6-8). Hiermee wordt aan het oude joodse ritueel een nieuwe inhoud gegeven. Het oude zuurdeeg is onze oude mens. Wij willen goed voor de anderen zijn, maar soms zijn wij egoïstisch. Wij zouden vrede en verzoening willen brengen, maar bouwen integendeel muren tussen ons, thuis en op de werkplaats. Soms worden wij onrustig door irritatie, jaloezie, ruzie, zorgen en conflicten. Het oude zuurdeeg doet het brood van ons leven rijzen, door onze tijd met allerlei plannen in te vullen; uiteindelijk maakt het ons niet blij. Waarom gaan de relaties mis? Waarom zoveel spanningen? Wat zou het mooi zijn, als wij van dit oude zuurdeeg zouden worden bevrijd!

Op Paasochtend neemt Jezus Christus door zijn dood en verrijzenis alle oude zuurdeeg weg en maakt alle dingen nieuw. Wij hoeven zelfs de kruimeltjes niet te verwijderen, hij doet het voor ons door zijn barmhartige en liefdevolle vergeving die ons tot nieuwe mensen maakt. Het oude is voorbij, het nieuwe breekt aan. Pasen is tijd voor een nieuw begin: wat wil je dat Christus voor jou met Pasen nieuw gaat maken?

Pastoor Marco

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

kerstdagen verplicht om te stoppen en even stil te staan bij ons leven . Soms valt het tegen. En dan?

Op de kerstnacht van 2017 jaren geleden viel het ook voor enkele mensen tegen. Het was nacht, zij moesten de hele nacht doorwerken, herders met hun kuddes. De armste mensen van het land, in het kou van een winternacht, ver van huis en alleen. Wat betekende die nacht tussen 24 en 25 december voor hen? Geen groot feest, geen lekkernijen aan tafel, geen luxe cadeaus.

Zij hebben een licht gezien, de woorden van een engel gehoord, een wonderschone arme familie, een man en een vrouw, rondom een kind, in een stal. Een stralend licht, een grote liefde, een diepe troost. Het zinloos overnachten op het veld in een koude winternacht werd in de eerste zonsopgang van een nieuw hoop omgevormd: de Messias is geboren, de verwachte redder van Israël. Wij zijn niet meer verlaten, door God vergeten. God heeft zijn belofte volbracht, zie hier zijn Zoon! God is ons nabij, God is met ons.

Zou het niet mooi zijn als wij dit jaar ook op Kerstmis zo'n licht ervaren, het licht van de geboorte van Christus in ons leven? Waarvoor zouden wij dan anders feest moeten vieren? God is met ons, en met hem te zijn is het enige feest dat geen einde heeft!

Pastoor Marco

In elk tijdperk zoekt de verrezen Herder onvermoeibaar naar ons, zijn broeders en zusters, dwalende in de woestijnen van deze wereld. Met de kenmerken van de passie - de wonden van zijn barmhartige liefde - bemoedigt Hij ons om hem te volgen op zijn weg, de juiste manier van leven. Ook vandaag neemt Hij zo vele van onze broeders en zusters op zijn schouders die verpletterd zijn door het kwaad in al zijn verschillende vormen.

De verrezen Herder gaat op zoek naar hen die verloren zijn in het labyrint van eenzaamheid en marginalisering. Hij komt om hen te ontmoeten door middel van onze broeders en zusters die hen behandelen met respect en vriendelijkheid, en hen helpen Zijn stem te horen, een onvergetelijke stem, een stem die hen terug roept naar de vriendschap met God.
Hij neemt op zich al die slachtoffer zijn van oude en nieuwe vormen van slavernij, onmenselijke arbeid, illegale mensenhandel, uitbuiting en discriminatie, en ernstige vormen van verslaving. Hij neemt op zich kinderen en volwassenen berooft van hun zorgeloze onschuld, en die diep gekwetst zijn door daden van geweld die plaatsvinden binnen de muren van hun eigen huis.

De verrezen Herder loopt naast al diegenen die zijn gedwongen om hun thuisland te verlaten als gevolg van gewapende conflicten, terreur aanslagen, hongersnood en onderdrukkende regimes. Overal helpt Hij deze gedwongen migranten om broeders en zusters te ontmoeten, met wie zij brood en hoop kunnen delen op hun reis.

In de complexe en vaak dramatische situatie van de wereld van vandaag, moge de Verrezen Heer de stappen begeleiden van al diegenen die voor gerechtigheid en vrede werken. Moge Hij aan leiders van landen de moed verlenen die ze nodig hebben om de verspreiding van conflicten te voorkomen en een halt toe te roepen aan de wapenhandel.

Vooral in deze dagen, dat Hij zal ondersteunen de inspanningen van al degenen die zich actief bezighouden met het brengen van verlichting en hulp aan de burgerbevolking in Syrië, ten prooi gevallen aan een oorlog die nog steeds horror en dood zaait. Moge Hij vrede brengen in het gehele Midden-Oosten, te beginnen met het Heilige Land, evenals in Irak en Jemen.

Moge de Goede Herder dichtbij blijven bij de mensen van Zuid-Soedan, Soedan, Somalië en de Democratische Republiek Congo, die aanhoudende vijandigheden moeten verdragen, verergerd door de ernstige hongersnood in bepaalde delen van Afrika.

Moge de verrezen Jezus de inspanningen ondersteunen van al diegenen die, vooral in Latijns-Amerika, vastbesloten zijn te zorgen voor het algemeen welzijn van de samenleving welke soms gekenmerkt is door politieke en sociale spanningen die in sommige gevallen hebben geleid tot geweld. Laat het mogelijk zijn bruggen van de dialoog te bouwen, door de plaag van corruptie te blijven bestrijden en om levensvatbare en vreedzame oplossingen te zoeken voor geschillen, voor vooruitgang en de versterking van de democratische instellingen in volledige respect voor de rechtsstaat.

Moge de Goede Herder Oekraïne te hulp schieten, welke nog steeds wordt geteisterd door conflicten en bloedvergieten, om sociale harmonie te herwinnen. Moge Hij iedere inspanning tot steun zijn om het tragische lijden van de slachtoffers van het conflict te verlichten.

De verrezen Heer blijft zijn zegen werpen op het continent van Europa. Moge Hij hoop geven aan hen die momenten van crisis en problemen ervaren, met name als gevolg van hoge werkloosheid, met name onder jongeren.

Beste broeders en zusters, dit jaar vieren Christenen van elke confessie samen Pasen. Met één stem, in elk deel van de wereld, verkondigen we de grote boodschap: “De Heer is waarlijk opgestaan, zoals Hij zei!” Moge Jezus, die de duisternis van zonde en dood heeft overwonnen, vrede verlenen aan onze levensdagen.

Gelukkig Pasen!

Voorbereiding op Paasfeest

In een serie van 3 willen we u ter voorbereiding op de Pasen meenemen in het lijdensverhaal van onze lieve Heer Jezus Christus, welke zo mooi staan verbeeld in de kruiswegstaties van de kerk. Deze zijn vormgegeven in tegeltableaus waarvan er nog maar 3 bestaan in Nederland.

De staties zijn in 1904 geschonken aan de parochie n.a.v. het zilveren priesterfeest van toenmalig pastoor Martinus Petrus Rudolphus Droog. In porselein-tegels gebakken door de firma Brantjes te Purmerend volgens de tekeningen en schilderwerken van Joseph Cuijpers voor een bedrag van fl6000,-. '

Een geheele statie schonken:
1) de pastoor M.P.R. Droog
2) H. v.d. Kleij & Maria Heemvoorden
3) Theodorus Erkelens & Cecilia v. Wijngaarden
4) Maria den Blanken
5) Gijsbertus & Agnes de Jong
6) het zangkoor
7) Henricus van Vliet
8) Joannes v Muijen & Maria van Montfoort'

(Bron: Liber Memorialis archief St.Urbanuskerk Nes aan de Amstel).

De teksten bijgevoegd zijn afkomstig van wijlen pastoor Jan Verspeek.

Jezus wordt ter dood veroordeeld

“Hosanna, Gezegend Hij, die komt in de Naam van de Heer”. Mc. 11,9: De Gezegende, die een zegen was en zegen bracht waar Hij verscheen. Terecht bejubeld in Jeruzalem, de Stad van Vrede, als Redder en bevrijder.
En nu ineens is de gezegende een vervloekte en ter dood veroordeelde. Het waarom doet er niet toe. Hij wordt gezien als een stoorzender en dus moet Hem het zwijgen worden opgelegd. Heeft Hij dan teveel gezegd? Heeft Hij opruiende taal gesproken? Hij heeft niets anders gedaan dan te getuigen van de waarheid. Is dat dan een vergrijp, waar de doodstraf op staat? In het proces, tegen Hem gevoerd, is Hij de kroongetuige geworden van de alles gevende liefde tegenover de macht van het kwaad. Naar Jeruzalem gekomen om Pasen te vieren wordt Hijzelf geofferd als het Paaslam.

Jezus valt voor de eerste maal onder het kruis

Jezus bezwijkt onder de last van zijn kruis. Het dreigt te veel te worden. Want het is niet alleen de verguizing van de laatste uren, die Hem neerdrukt, het is het kwaad van heel de geschiedenis, dat Hem met het kruis is opgelegd. Zal Hij nog kunnen opstaan? Of zal toch het kwaad gaan zegevieren? Hij staat weer op. Een andere weg is er niet. Hij ziet het als Zijn taak en als het sluitstuk van Zijn opdracht om de weg in zijn geheel af te leggen. Zo wil Hij een steun zijn voor hen, die evenals Hij slachtoffer zijn van haat en laster, terwijl ze toch alleen maar het goede voorstaan. Zijn voorbeeld is de hulp om pal te staan voor de zaak van God.

Het is een onmenselijk zware opgave, die lijdensweg. Zijn krachten nemen af. Zijn vallen en opstaan geven ons, mensen, kracht en moed om met dezelfde overtuiging onze weg door het leven af te leggen.

Simon van Syrene helpt Jezus het kruis dragen

De soldaten zien dat Jezus gaat bezwijken. En toch zal Hij de top van Calvarië moeten bereiken. Dat willen de soldaten, want daar moet het vonnis worden voltrokken. Het is ook de wil van Jezus: Zijn kruisweg gaat ten einde toe tot alles is voltooid. Een toevallige voorbijganger wordt aangehouden en verplicht met deze Onbekende het kruis te dragen. Gedwongen solidariteit. Toch moet deze Simon van Cyrene hebben aangevoeld, dat deze Mens onschuldig is. Hij zal het gelezen hebben in de ogen van Jezus, die hem dankbaar zullen hebben aangekeken. Het heeft Hem sterk gemaakt de weg naar boven te gaan samen met Jezus. Het onverwachte moeten verandert in sympathie en hij stelt alles in het werk om de last van het kruis van Jezus te verlichten.

Kruisdrager tegen wil en dank. En toch met de overtuiging, dat wie het kruis samen met een ander draagt, de liefde als antwoord ontvangt.

Jezus valt voor de tweede maal onder het kruis

In de kracht van je leven zijn en je einddoel niet kunnen bereiken. Geëerd en gevierd zijn - Hosanna, Zoon van David - en nu ten diepste vernederd: gemaakt tot spotkoning, veroordeeld als volksopruier en uitgejouwd door de menigte. Fysiek is Jezus aan het einde van zijn krachten. Hij valt. Het is al de tweede keer. Waar haalt Hij de kracht vandaan om opnieuw op te staan? Het is Abba, zijn Vader, die Hem gezonden heeft, aan wie Hij trouw belooft heeft om Zijn wil in alles te volbrengen.

Deze weg van vernedering is de consequentie van zijn liefde. “Hij heeft zichzelf ontledigd en de gestalte van een slaaf aangenomen. Als mens verschenen heeft Hij zich vernederd en werd gehoorzaam tot de dood aan een kruis”. Fil. 2, 7. Altijd heeft Hij met mensen verbonden willen zijn. Liefhebbend en verzoenend is Hij zijn weg gegaan. Dat dit leven van niets dan liefde gezien wordt als een bedreiging, is het gevolg van machtswellust en haat, die het succes van de kleinen beschouwen als een aanval op de macht van de groten.

Jezus valt voor de derde maal onder het kruis

“Hij is aan de mensen gelijk geworden”. Fil. 2, 7.
Gelijk geworden aan de mens, maar ook gelijk geworden met die afgeschreven en verworpen mens, met wie Hij zich identificeert. De weg, die Hij nu gaat, laat fierheid en triomf niet toe. Die zijn Hem ontnomen. Hij wordt uit de samenleving verbannen naar het rijk van de dood. Voor de derde maal valt Hij. Hij bijt in het stof en dat betekent, dat Hij de nederlaag geleden heeft.

Toch gaat Hij niet als een wanhopige, die het gevoel heeft voor niets geleefd te hebben en een mislukkeling geworden is. Integendeel: Hij staat weer op. Want deze weg ten dode is in wezen de weg naar het leven. Deze weg van vernedering is voor Hem de weg van triomf. Zijn visioen van het Rijk Gods zal niet met Hem sterven, maar zal dankzij zijn dood in onweerstaanbare kracht opbloeien. Jezus gaat verder. Het is het laatste traject van zijn martelgang. Verder gaan, ook al is er menselijkerwijs geen uitweg meer. Alleen Gods steun en kracht kan dit mogelijk maken.

Jezus wordt aan het kruis geslagen

“Nu het zover is, is mijn ziel ontsteld. Zal Ik dan zeggen: Vader, red Mij uit dit Uur?” Nee, want daarom juist ben Ik gekomen met het oog op dit Uur…. Ikzelf moet van de aarde omhoog geheven worden en zo haal Ik allen naar Mij toe”. Jo. 12, 27,32.
Jezus wordt aan het kruis genageld. De beulen zijn specialisten en doen hun werk perfect. Maar hoe onmenselijk wreed dit werk ook is, Jezus heeft er van gesproken als Zijn Uur. Het Uur van zijn leven, waarmee zijn zending staat of valt. Voor Hem is het “Uur van mijn verheerlijking” het moment waarop Hij van de aarde omhoog geheven zal worden. Hij weet, dat dit het einde niet is. Op de derde dag zal Hij opstaan en dan zal de dood machteloos zijn voor Hemzelf en voor ieder van ons. Zijn doodsstrijd duurt uren lang. Een langzame maar volledige overgave. De totale zelfontlediging. Fil. 2, 9: “Daarom heeft God Hem hoog verheven en Hem de Naam verleend die boven alle namen is:
Jezus Christus is de heer”.

Jezus wordt van het kruis genomen

Voorzichtig en met alle zorg wordt Hij van het kruis genomen en in de schoot van zijn moeder gelegd. De schoot, waaruit Hij geboren is, is nu voor even zijn rustplaats. Maria kijkt naar het ontluisterde lichaam van haar Kind. Ze voelt de wreedheid, die Hem is aangedaan; ze huivert van de pijn, die Hij heeft moeten doorstaan. Hoe sterk moet deze moeder geweest zijn. Ze heeft hem moeten afstaan. Ze wist dat dit gebeuren zou. Simeon had het in de tempel al aangegeven: “Deze jongen zal velen in Israël ten val brengen of doen opstaan… Hij zal een omstreden teken zijn”. Lc 2, 34.
Hoe vaak heeft ze het in haar leven moeten herhalen zoals ook nu: “Laat maar aan mij geschieden zoals het U behaagt”. Lc 1, 38.
De gestorven Jezus neergelegd in haar schoot. In uiterste eenzaamheid is Hij gestorven, maar dit is het moment van intiemste verbondenheid.
Maria staat Hem af om Hem te laten rusten in het graf nu alles is voltooid.

KERSTMIS

Het jaar loopt ten einde en we naderen de Kerstdagen, voor de meesten toch mooie en sfeervolle dagen.

Kerstmis is niet alle jaren hetzelfde, en dit omdat wíj niet dezelfden zijn als vorig jaar of de voorgaande jaren. Het Kerstfeest treft ons, om zo te zeggen, in een concrete situatie van ons persoonlijk leven. Wat heeft het afgelopen jaar voor ons betekend? Wat hebben we persoonlijk meegemaakt in de afgelopen tijd? Ongetwijfeld veel gebeurtenissen die op de ene of andere manier onze stemming hebben bepaald: mooie en minder mooie ervaringen die ons niet onverschillig hebben gelaten. Ook in de wereld om ons heen zijn er zoveel dingen gebeurd en daarover worden we met de snelheid van het licht op de hoogte gebracht door de media. Ook dit nieuws laat ons niet koud want wij zijn mensen, en een mens is nu eenmaal anders dan een dier.

Kan de geboorte van het Kind Jezus in deze context nog iets teweegbrengen in ons menselijk bestaan? Één ding staat vast: wij hebben dit Kind allemaal nodig, of wij het nu beseffen of niet. Want de geboorte van Jezus Christus, Zoon van God, betekent de geboorte van de hoop voor ieder van ons. Tegenover de hectiek van ons drukke leven, de oppervlakkigheid die wij vaak ervaren, maar ook ten opzichte van de vele vormen van lijden waarmee wij bewust of onbewust geconfronteerd worden, geeft het Kind Jezus ons één hoop: God is niet onverschillig gebleven voor ons bestaan.
Ook de engel verkondigt, toen in het open veld aan de herders van Betlehem en vandaag aan ons, een bevrijdende boodschap: “Vreest niet… Heden is u een Redder geboren, Christus de Heer!”. Er is hoop. Er kan iets veranderen, in deze wereld en in mijn leven! Wij zijn niet veroordeeld tot een leven van compromis, tot een grijs en oppervlakkig bestaan. Nee, God houdt van ons en wil vandaag de hoop opnieuw ontsteken in ons hart!

Laten wij zoals de herders van Betlehem ons haasten naar Maria, Jozef en het pasgeboren Kind. Laten wij buigen voor de God die in de kribbe ligt, die zichzelf voor ons zo klein en kwetsbaar heeft gemaakt. Alleen in de broosheid van ons bestaan zullen we Hem kunnen ontmoeten, vol liefde voor ons.
“De herders keerden terug terwijl zij God verheerlijkten en loofden om alles wat zij gehoord en gezien hadden.” Dat wij allen het komende Kerstfeest op deze wijze mogen ervaren.

Mede namens kapelaan Henry, wens ik u allen een Zalig Kerstmis en een Gezegend Nieuw Jaar!
Pastoor Samuel

ALLERHEILIGEN EN ALLERZIELEN

Bestaat de Hemel? Is er iets na dit leven? Waar gaan wij naartoe? Deze vragen maken deel uit van één en dezelfde vraag, de vraag namelijk omtrent de zin van ons leven. Ik durf te zeggen dat dit de belangrijkste vraag is waarop elke mens op aarde een antwoord moet vinden. Of wij een lang leven zullen hebben, negentig of honderd jaar oud worden, is uiteindelijk een bijkomstige zaak, zeer onzeker en vaak ook niet eens wenselijk. Maar een doel hebben, een richting voor ons bestaan, een opening naar de toekomst, geeft een heel andere dimensie aan ons leven.

Je zou kunnen zeggen dat het zoeken naar en het ontdekken van ons levensdoel smaak geeft aan het leven. Van alle mensen die ik in mijn leven heb gesproken over dit onderwerp waren er maar een handvol die nergens in geloofden, die zich niet konden verenigen met de gedachte dat de dood van een mens niet het einde is. Als men goed nadenkt, is dat geen geruststellend perspectief: je sterft en dan is het afgelopen. Je komt uit het niets en je keert tot het niets terug: dat is alles. Daar staat tegenover dat de meeste mensen denken dat er iets moet zijn na dit leven, ook al is het soms moeilijk om te geloven, en dit ook voor kerkbetrokken mensen; wie van ons heeft nooit getwijfeld?

Elk jaar, zijn er, om zo te zeggen, twee dagen die ons geloof te hulp komen: 1 en 2 november. Het zijn twee typisch “katholieke dagen”, nauw met elkaar verbonden, die ons helpen onze blik te richten naar de Hemel, naar de toekomst die de Heer Jezus ons beloofd heeft.
1 november is het hoogfeest van Allerheiligen, de dag waarop wij ons verenigd weten met al onze broeders en zusters die de heerlijkheid van de Hemel al bereikt hebben, of ze nu wel of niet heilig verklaard zijn door de Kerk. Allerheiligen herinnert ons aan het doel van ons leven, bemoedigt ons in de dagelijkse strijd en doet ons ervaren dat wij deel uitmaken van één grote familie waarvan een aantal hier op aarde zijn en anderen al in het eeuwig geluk.
2 november is de gedachtenis van Allerzielen. Op deze dag gedenken wij en bidden wij voor onze dierbare overledenen. Wij weten ons met hen verbonden. Zij hebben ons verlaten maar wij hopen en bidden op een dag weer met hen verenigd te zijn in de hemelse vreugde, waar geen traan, verdriet en pijnlijke scheiding meer zal zijn. Alles zal daar nieuw, mooi en volmaakt zijn.

Allerheiligen en Allerzielen zijn hoopvolle dagen, die onze moeder de Kerk ons jaarlijks geeft om ons te troosten bij het verlies van onze dierbaren en om ons geloof te schenken. Wij geloven dat de Hemel bestaat maar wij hebben ook zo vaak iemand nodig die ons daaraan herinnert! Wij weten heel goed dat wij voorbijgangers zijn hier op aarde, maar hoe vaak leven wij alsof er nooit een einde zou komen aan ons bestaan, helemaal blind en bezeten van onbenullige zaken. Gelukkig herinnert de Kerk ons eraan dat wij bestemd zijn voor veel meer! “Ik ben gekomen opdat zij leven zouden bezitten, en wel in overvloed” aldus Jezus in het evangelie van Johannes (10,10). Hij is dus gekomen opdat wij zouden leven, nu en in het hiernamaals.

Hartelijke groeten. Pastoor Samuel